Dag 6 en 7 mijn 1e schooldag op zondag 5 november

In Nepal hebben ze maar 1 dag vrij in de week en dat is op zaterdag, gisteren dus.
Het was ook mijn vrije dag, de heer des huizen zou de hele dag weg zijn naar de kerk in Kathmandu. Ik had besloten om naar het dorpje Nala in de bergen te wandelen en dus een beetje de omgeving te verkennen, Kala en Rojina zouden me een stukje op weg helpen. Het was erg mooi weer graadje of 22 dus ik in mijn t-shirt op stap.
De afstand viel wel mee vond ik, dus na 45 min kwam ik in het dorpje aan, ik liep er doorheen omdat ik wat hoger in de bergen hoorde ik trompetmuziek. Het bleek een plaatselijk clubje te zijn wat aan het repeteren was. Ik ben er even gaan kijken en heb gepraat met een van de mannen, altijd leuk.
Op de terugweg in de schaduw van een grote boom op een verhoging er omheen gaan zitten bij bij wat andere Nepalezen, ze vertelde me dat ik nog door kon lopen de bergen in en dan met de bus terug kon. Die wandeling duurde nog ongeveer 3 uur dus dat heb ik maar niet gedaan, komt vast nog wel een keer als ik beter weet hoe het er hier aan toe gaat met de bussen waar alleen maar Nepaleze letters op staan.
In Nala kwam ik nog een Hindoeïstische tempel tegen waar een of andere ceremonie plaats vond. Ik heb er wat foto's gemaakt en ben er gaan zitten om heerlijk rustig de sfeer te proeven, heerlijk ontspannen om zo in het dorp op te gaan. Ik kreeg zelfs nog wat te eten afkomstig van het ritueel, ik dacht eerst dat ik het moest offeren.
Ik had inmiddels een foto gemaakt van wat kinderen, achteraf was ik er wat minder blij mee want 2 van hen bleven me maar achtervolgen.
In Nala nog wat foto's genomen en daarna weer terug gewandeld. In Banepa een lekkere hamburger met een flesje cola gegeten, dat kost daar dus bijna niks.
Ík was 's avonds na het eten(21.00uur) eigenlijk best moe en wilde bijtijds naar bed gaan. Er werd op mijn kamer geklopt, ze wilden met zijn allen nog een Hindoefilm gaan kijken. Alleen al om te kijken hoe het er aan toe ging vond ik al leuk om mee te maken. Dus ik loop mee en de vertoning bleek in de slaap/woonkamer van de schoolbeheerder te zijn. Ik voelde me er eerst best ongemakkelijk bij, want ik vond het meer slaapkamer een beetje privéterrein in mijn ogen, maar de kamer werd steeds voller, ook de broer van de directeur en zijn vrouwen, de weeskinderen en hun eigen kind kwamen erbij, 12 man dus, volle bak.
Ik zei tegen Simon dat het wat ongemakkelijk voelde, maar dat was nergens voor nodig. Er werd een beamer o de laptop aangesloten en we hebben tot bijna 11 uur film gekeken, hij was nog best spannend ook.
Na de film nog even afgesproken wat mijn taak op mijn eerste schooldag zou zijn....
Vanochtend was ik lekker op tijd wakker, ik kreeg koekjes en thee en probeerde vervolgens te douchen. Er kwam amper water uit en het was koud. Ik me weer aankleden en vragen hoe het werkte. Het gas was dus op en er kwam inderdaad bijna geen water uit. Ik me maar koud gewassen aan de wastafel, ik ben hier natuurlijk niet voor het luxe. O, voor de derde keer weer mijn hoofd flink gestoten aan de lage douche/wc deur, hoort er allemaal bij :-(
Het ontbijt hebben ze hier eigenlijk niet maar ik kreeg toch wat koekjes met thee, er wordt goed voor me gezorgd.
Rond 9 uur ging ik naar beneden, er waren al een paar kinderen. Er kwamen er steeds meer en ik mocht ze lekker bezig houden. Beetje bal over gegooid en gevoetbald, genoeg te doen.
Daarna gingen de kinderen naar binnen, werden ze opgesteld in een lange rij voor de toilet en als ze geweest waren mochten ze een lokaaltje in. Daar werden eerst liedjes gezongen enzo, ik keek toe naar wat er gebeurde. De kinderen zijn tussen de 4 en 6 jaar, eigenlijk voor mij net iets te jong. Na het zingen werd ik met de groep oudste kinderen van 5 en 6 jaar in een lokaal geleid, ik stond er alleen voor, help! Ze werden nog wel allemaal netjes op een kussentje in een kring gezet. Ik begon maar met mezelf voorstellen en te vertellen uit welk land ik kom, in het Nepalees, zo ongeveer de enige 2 zinnen die ik ken. Vervolgens liet ik de andere kinderen zichzelf voorstellen en kon ik redelijk orde houden. Net toen ik eigenlijk niet zo goed meer wist hoe het verder moest kwam de juf binnen die wat te laat was, gered! :-)
De hele dag ben ik bij de lessen geweest, Engels, Nepalees en rekenen.
Ik voelde me af en toe, maar vooral tijdens de Nepalese les waar ik in het totaal maar 1 woord van begreep en ze in Nepalese tekens schreven, wat verloren. Wat kon ik nou bijdragen? Tijdens het rekenen kon ik goed helpen omdat er 2 nivo's waren, de juf ging met de jongste kinderen aan de slag en ik hielp de oudere. Ze kwamen allemaal heel enthousiast hun werk bij me laten nakijken, en ik gaf aan welke fout waren en welke niet, en probeerde uit te leggen hoe ze het uit konden rekenen.
Tussendoor werd ik nog even uit de les gehaald om te gaan lucnchen, de vrouw van de beheerder bleek ineens een stuk beter Engels te kunnen, als haar man erbij is is ze altijd wat stil op de achtergrond.
Na de kinderlunch gingen we nog even om te rusten sprookjes kijken op de TV, ik ging rustig aan de kant zitten, maar al snel wilden er kinderen naast me komen zitten, echt schattig.
Toen iedereen naar huis was ben ik even op mijn kamer gaan rusten en kijken wat ik nou van de dag vond, hoor ik hier wel, doe ik iets nuttigs, uiteindelijk had ik eigenlijk niet voor een schooltje gekozen maar voor een weeshuis. Als het assisteren bij een les niet helemaal mijn ding is kan ik ook nog andere klusjes doen, ik denk dat ik dat er ook wel bij ga doen tijdens de lessen waar ik niet echt wat kan doen.
Vervolgens ben ik nog even de bergen of heuvels in gelopen, die liggen dus gewoon in de achtertuin, trekking in de achtertuin, wie kan dat nou?
Toen ik de bergtop over was stond er een kapelletje en er zat 1 jonge man. Die vroeg of ik een bepaald Nepalees spel met hem wilde doen, met een soort kleine pooltafel/sjoelbakcombinatie met damschijfjes en 4 gaten in de tafel. Ondanks dat het al begon te schemeren en ik snel terug wilde, deed ik een potje met hem. Uiteraard verloren, maar ik geloof dat ik uiteindelijk de regels door had.
Toen ik nog net voor het hele donkere weer terug was heb ik even de foto's aan de weeskinderen laten zien, en heb ze verder laten studeren.
De kinderen worden al vanaf een jaar of 4 groot gebracht met Engels, jammer dat hun uitspraak vrij slecht is, maar woordenschat genoeg! Ze moeten ook erg lang huiswerk maken, dat begint al vanaf 5 jaar.
Nu nog even wachten op het avondeten, het is inmiddels 19.30.