Dag 8 en 9 integratie?!

Gisteren weer de kinderen opgevangen en geassisteerd in de lessen.
Vanaf 9 uur komen de kinderen aan bij de school ik kan dan een half uurtje met ze spelen. Van Simon hoorde ik dat de ouders het leuk vinden dat er een Europees iemand is, dan praten de kinderen wat meer Engels en gebeurt er eens wat anders.
Gisterochtend werd ik officieel voorgesteld en kreeg ik volgens het officiële Nepalese gebruik 2 welkomstsjaaltjes om gehangen.
Ik had aangegeven dat ik niet in alle lessen iets bij kon dragen en in die lessen doe ik dan wat anders. Gistermiddag een hele tijd met Simon de schoolbeheerder gepraat, zijn Engels is erg goed, het ging er erg relaxed aan toe en ik zie steeds beter hoe het er in het gezin aan toe gaat en wat ieders rol is .
'S middags na de school weer lekker de bergen in gelopen, echt genieten was dat weer. Veel mensen zeggen me gedag of als ik spontaan met een namaste groet zie ik aan hun gezicht dat ze dat erg waarderen. Ik voel me hier steeds meer thuis.
Toen ik thuis kwam na de wandeling zat Dipa, de vrouw van Simon op een stukje akker naast de school knoflook te planten, Simon zat er naast op een schoolkrukje naar te kijken, zo gaat dat wel vaker. De heer des huizes heeft mooie verhalen en doet de leuke dingen terwijl de vrouw werkt.
Toen we daarna zaten te eten zat ik iedereen te bestuderen omdat ze met hun handen eten. Ik beloofde ze dat ik dat vandaag ook zou doen.
Vandaag weer kinderen opgevangen en bij de Engelse les geassisteerd.
Daarna vroeg Simon of ik mee ging op de motor om naar de bank te gaan en daarna naar het schadehertstelbedrijfje waar zijn busje uitgedeukt werd na een aanrijding. Nou dat wilde ik wel!
Dus zonder helm achterop de motor geklommen zoals hier gebruikelijk is. Over onverharde en geasfalteerde wegen naar de bank gehobbeld, gelukkig reed hij rustig. De bank is redelijk beveiligd, 2 bewakers voor de deur en eentje binnen. Er werden nog papieren cheques gebruikt.
Vervolgens naar het schadebedrijfje gegaan, jeetje wat primitief zeg, echt handwerk allemaal, niks nieuwe onderdelen. De achterkant van het busje werd recht getrokken met een ketting naar een pilaar. We bleven er een tijdje kijken en er werden ineens 2 krukjes voor ons weggezet. Na nog een tijdje kwam er een vrouw voor iedereen thee brengen, wat een sociale happening zeg, echt helemaal geen stress.
Er werd een auto met een lichte schade "binnen" gereden, binnen de kortste keren stonden er 12 mannen omheen.
We bleven nog en tijdje naar het uitdeuken kijken, Simon was anders bang dat het niet snel genoeg ging, later gingen we weer terug naar het schooltje.
Nog even geassisteerd in de social les en daarna werden de kinderen naar huis gebracht in het oude busje. Simon vroeg of ik meeging en uiteraard deed ik dat, kijken hoe het er aan toe gaat en of ik nog nieuwe dingen van de omgeving zie.
Toen het een na laatste kind weggebracht was begaf het gammele Suzuki busje het. Er werden allerlei slangen los getrokken, gestart, aan de slangen gelurkt en uiteindelijk deed het busje het weer(even).
Nog een paar keer begaf het ding het en we reden na ar een garage. Daar werd even gekeken maar omdat de motor nu wel liep konden ze niks vinden. Op de terugweg begaf het busje het weer.
Toen we uiteindelijk terug waren dacht Simon dat het aan de carburateur lag en deze werd er met primitief gereedschap uit gehaald en open geschroefd. Toen het daarna nog niet werkte werd er nog een monteur gebeld die kwam kijken. Inmiddels was het al donker....Nadat die monteur de contactpuntjes schoongemaakt en afgesteld had maakte we in het donker een proefritje, de motor lijkt het weer te doen.
Na de proefrit gingen we eten, voor de tweede keer vandaag met mijn handen gegeten, het was even wennen maar het is ook best leuk om ook volgens dit gebruik te eten :)
Kortom het was een dag vol belevenissen, en ik geniet er van om echt in het gezin te zijn en hun gewoontes te ervaren..... Namaste!