dag 14/15/16
Door: Marc
Blijf op de hoogte en volg Marc
14 November 2017 | Nepal, Banepa
Tja, waar zal ik eens beginnen. Het is woensdag de 14e nu, de dag is weer bijna voorbij. De dagen hier in het schooltje van Simon Dewapatey beginnen alweer een beetje gewoon te worden. Ik voel me er steeds meer thuis en we hebben leuke gesprekken over hoe het er het in Nepal en in Nederland aan toe gaat, maar ook persoonlijkere gesprekken. Hier was ik dus ook voor gekomen, het land proeven, kijken hoe het leven er aan toe gaat, hoe er over bepaalde dingen gedacht wordt. Ook wat er met plastic afval gedaan wordt, dat zie je dus hier op veel plaatsen langs de kant van de weg liggen, het wordt dus overal gedumpt en soms verbrand.
Het begint inmiddels ook wat kouder te worden want ook hier komt de winter er aan. De huizen hier zijn slecht geïsoleerd en hebben geen verwarming. Toen ik gisteravond een (warme) douche wilde nemen kreeg ik toch het advies omdat overdag te doen omdat je dan sneller weer opwarmt. Er is warm water maar dat is maar een klein straaltje en als het dan een graad of 14 is word je daar niet bepaald warm van. Ik vertelde dat wij soms juist een warme douche namen om op te warmen.
Overdag is het nog steeds boven de 20 graden en eigenlijk iedere dag zonnig, dus t-shirt weer, vanmiddag hebben we dan ook weer buiten gegeten.
Maandag had ik na mijn drukke weekend toch even een dipje, ik miste toch wel mensen uit Nederland, en vroeg me af of ik de komende 2 weken nog wel op het schooltje wilde zijn, wat is mijn nut hier, ga ik niet liever een trekking maken? Ook mijn voet deed wat zeer omdat ik hem zondag gezwikt had en ik had spierpijn in mijn been.
Gelukkig was dat dipje maar van korte duur, 's middags tussen de lessen door nog een leuk gesprekje gehad en voorwerk voor een muurschildering gedaan. Ook nog even naar de garage geweest, kijken hoever het met de reparatie van het aangereden busje staat. 'S middags nog even op stap geweest in het dorp hier, ik had zin in wat lekkers dus maar even een flinke zak met chocolaatjes gekocht, uiteraard hier ook nog uitgedeeld, want voor hier is dat een luxe die ze niet zo vaak hebben.
Dinsdag was een hectische dag, de juf van mijn groep was ziek, dus ineens zat ik daar alleen met een groep kinderen van 5 6 en 7 jaar.
De dag begint altijd met buiten spelen, daarna in de rij voor een plas(de kinderen dan), het volkslied en daarna wat dansmuziek waar ik voor mijn doen best goed aan mee doe.
Daarna zat ik dus met die groep kinderen voor een ochtendpraatje en wat persoonlijke aandacht. Gelukkig kwam Dipa me wat op weg helpen en we daarna hebben we nog een potje gekegeld. Leuk, maar ik merkte ook wel dat het moeilijk was om de kinderen in het gareel te houden, in zo'n vreemde situatie proberen ze je toch uit.
Later voor de oudste kinderen de Engelse les verzorgd, dat ging eigenlijk best goed. Simon(de directeur)gaf les aan de jongste kinderen. Zijn aanwezigheid zorgde voor rust in de klas want hij heeft een enorm overwicht. In de middag bij uitzondering film gekeken die hij met de beamer draaide. Hij voelt zich dan echt een bioscoopman, zo trots is hij op zijn installatie en de provisorisch geblindeerde ruimte.
Later op de middag zijn we op de motor de bergen aan de andere kant Tja, waar zal ik eens beginnen. Het is woensdag de 14e nu, de dag is weer bijna voorbij. De dagen hier in het schooltje van Simon Dewapatey beginnen alweer een beetje gewoon te worden. Ik voel me er steeds meer thuis en we hebben leuke gesprekken over hoe het er het in Nepal en in Nederland aan toe gaat, maar ook persoonlijkere gesprekken. Hier was ik dus ook voor gekomen, het land proeven, kijken hoe het leven er aan toe gaat, hoe er over bepaalde dingen gedacht wordt. Ook wat er met plastic afval gedaan wordt, dat zie je dus hier op veel plaatsen langs de kant van de weg liggen, het wordt dus overal gedumpt en soms verbrand.
Het begint inmiddels ook wat kouder te worden want ook hier komt de winter er aan. De huizen hier zijn slecht geïsoleerd en hebben geen verwarming. Toen ik gisteravond een (warme) douche wilde nemen kreeg ik toch het advies omdat overdag te doen omdat je dan sneller weer opwarmt. Er is warm water maar dat is maar een klein straaltje en als het dan een graad of 14 is word je daar niet bepaald warm van. Ik vertelde van het dorp ingereden, weer was er een mooi uitzicht op de Himalaya.
Vandaag was een vrij gewone schooldag, de juf was weer beter.
Na school heb ik nog te voet een hindoeïstische tempel bezorgd in het dorp, die tempel had ik de dag ervoor gezien en wilde ik graag beter bekijken. Ik mocht er ook naar binnen, wel schoenen uit natuurlijk. Binnen zat een oude man al het offermateriaal op te ruimen, rijst, oranje poeder, groente, bloemen en weet ik veel wat allemaal. Hij vond het zichtbaar leuk dat ik er was, want hij begon van alles uit te leggen in zijn gebroken Engels.
Later nog bij zingende oude mannen en een vrouw gaan zitten, leuk om hun muziek te horen en te zien wat voor instrumenten ze hadden.
Het begint inmiddels ook wat kouder te worden want ook hier komt de winter er aan. De huizen hier zijn slecht geïsoleerd en hebben geen verwarming. Toen ik gisteravond een (warme) douche wilde nemen kreeg ik toch het advies omdat overdag te doen omdat je dan sneller weer opwarmt. Er is warm water maar dat is maar een klein straaltje en als het dan een graad of 14 is word je daar niet bepaald warm van. Ik vertelde dat wij soms juist een warme douche namen om op te warmen.
Overdag is het nog steeds boven de 20 graden en eigenlijk iedere dag zonnig, dus t-shirt weer, vanmiddag hebben we dan ook weer buiten gegeten.
Maandag had ik na mijn drukke weekend toch even een dipje, ik miste toch wel mensen uit Nederland, en vroeg me af of ik de komende 2 weken nog wel op het schooltje wilde zijn, wat is mijn nut hier, ga ik niet liever een trekking maken? Ook mijn voet deed wat zeer omdat ik hem zondag gezwikt had en ik had spierpijn in mijn been.
Gelukkig was dat dipje maar van korte duur, 's middags tussen de lessen door nog een leuk gesprekje gehad en voorwerk voor een muurschildering gedaan. Ook nog even naar de garage geweest, kijken hoever het met de reparatie van het aangereden busje staat. 'S middags nog even op stap geweest in het dorp hier, ik had zin in wat lekkers dus maar even een flinke zak met chocolaatjes gekocht, uiteraard hier ook nog uitgedeeld, want voor hier is dat een luxe die ze niet zo vaak hebben.
Dinsdag was een hectische dag, de juf van mijn groep was ziek, dus ineens zat ik daar alleen met een groep kinderen van 5 6 en 7 jaar.
De dag begint altijd met buiten spelen, daarna in de rij voor een plas(de kinderen dan), het volkslied en daarna wat dansmuziek waar ik voor mijn doen best goed aan mee doe.
Daarna zat ik dus met die groep kinderen voor een ochtendpraatje en wat persoonlijke aandacht. Gelukkig kwam Dipa me wat op weg helpen en we daarna hebben we nog een potje gekegeld. Leuk, maar ik merkte ook wel dat het moeilijk was om de kinderen in het gareel te houden, in zo'n vreemde situatie proberen ze je toch uit.
Later voor de oudste kinderen de Engelse les verzorgd, dat ging eigenlijk best goed. Simon(de directeur)gaf les aan de jongste kinderen. Zijn aanwezigheid zorgde voor rust in de klas want hij heeft een enorm overwicht. In de middag bij uitzondering film gekeken die hij met de beamer draaide. Hij voelt zich dan echt een bioscoopman, zo trots is hij op zijn installatie en de provisorisch geblindeerde ruimte.
Later op de middag zijn we op de motor de bergen aan de andere kant Tja, waar zal ik eens beginnen. Het is woensdag de 14e nu, de dag is weer bijna voorbij. De dagen hier in het schooltje van Simon Dewapatey beginnen alweer een beetje gewoon te worden. Ik voel me er steeds meer thuis en we hebben leuke gesprekken over hoe het er het in Nepal en in Nederland aan toe gaat, maar ook persoonlijkere gesprekken. Hier was ik dus ook voor gekomen, het land proeven, kijken hoe het leven er aan toe gaat, hoe er over bepaalde dingen gedacht wordt. Ook wat er met plastic afval gedaan wordt, dat zie je dus hier op veel plaatsen langs de kant van de weg liggen, het wordt dus overal gedumpt en soms verbrand.
Het begint inmiddels ook wat kouder te worden want ook hier komt de winter er aan. De huizen hier zijn slecht geïsoleerd en hebben geen verwarming. Toen ik gisteravond een (warme) douche wilde nemen kreeg ik toch het advies omdat overdag te doen omdat je dan sneller weer opwarmt. Er is warm water maar dat is maar een klein straaltje en als het dan een graad of 14 is word je daar niet bepaald warm van. Ik vertelde van het dorp ingereden, weer was er een mooi uitzicht op de Himalaya.
Vandaag was een vrij gewone schooldag, de juf was weer beter.
Na school heb ik nog te voet een hindoeïstische tempel bezorgd in het dorp, die tempel had ik de dag ervoor gezien en wilde ik graag beter bekijken. Ik mocht er ook naar binnen, wel schoenen uit natuurlijk. Binnen zat een oude man al het offermateriaal op te ruimen, rijst, oranje poeder, groente, bloemen en weet ik veel wat allemaal. Hij vond het zichtbaar leuk dat ik er was, want hij begon van alles uit te leggen in zijn gebroken Engels.
Later nog bij zingende oude mannen en een vrouw gaan zitten, leuk om hun muziek te horen en te zien wat voor instrumenten ze hadden.
-
14 November 2017 - 17:26
Rina Baas:
-
14 November 2017 - 17:36
Rina Baas:
Hoy Marc goed dat je dipje weer over is .Want is nog heel veel te zien en te ontdekken.
Wat een aparte beelden en gebruiken het is een heel andere manier van leven als hier.
Geniet nog even van de mooie natuur en alle andere nieuwe indrukken.
Veel plezier. Groetje Rina -
14 November 2017 - 18:27
Leni Vijverberg:
Hallo Marc, Wat een mooie foto's maakt je! Het geeft een beeld van het leven en de tempels in Nepal. Je ervaring als leerkracht beschrijft je meestal positief en verrijkend. Ook lees ik erin door, dat je het soms te weinig uitdagend vindt? Klopt dat? Ik denk, dat het leven in Nepal juist veel meer in rust, in de vertraging wordt geleefd. Ervaar het leven in Nepal, een van je doelen om te gaan. Lieve groeten Leni -
15 November 2017 - 16:05
Miranda:
Leuk om je zo te volgen en je ervaringen te lezen en foto s te zien. Veel plezier nog Topper -
15 November 2017 - 19:02
Saskia:
Hoi Marc, ik lees je verhalen hoor! Heel leuk om te volgen wat je daar allemaal doet. Knap ook dat je ondanks dat je voorkeur niet naar een schooltje uitging het toch allemaal maar doet. Lekker uit je comfort zone! :) -
16 November 2017 - 04:03
Marc Van 't Hooft:
Dank jullie wel voor de mooie reacties, leuk omdat zo hier te lezen.
Enne Lenie, volgens mij is dat inderdaad mijn uitdaging, leven vanuit rust. Ik zie dat de mensen daar hier toch anders en relaxter in staan. Ook de efficiëntie die we in Nederland vaak nastreven is hier ver te zoeken, aan de andere kant verlangen mensen hier wel naar een rijker leven...
-
16 November 2017 - 12:27
Karel Coppoolse:
Hoi Marc,
Hou vol hè?
Geen heimwee hebben.
We redden het net zonder jou.
Bye!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
