2017 Vrijwilligerswerk in Nepal
Blijf op de hoogte en volg Marc
24 Oktober 2017 | Nederland, Roosendaal
Nepal komt steeds dichterbij. Vandaag verder gegaan met voorbereidingen, nog wat spulletjes gekocht, rugzak, slaapzak, en flightbag (die ik eerst niet kon vinden, oeps) van zolder gehaald, en ook nog gekeken hoeveel sponsorgeld er door heel veel lieve mensen gestort is. Ook nog bekeken hoe ik de beamer die ik van mijn werkgever Sabic gehad heb voor het vrouweneducatiecentum ga vervoeren, ik heb er zelf een reservelamp en filter voor besteld.
Hoe kom ik er eigenlijk bij om dit te gaan doen. Eigenlijk is het een combinatie van heel veel puzzelstukjes die ik in de loop der jaren verzameld heb en die dan toch op hun plaats gevallen zijn.
Het eerste stukje ontstond toen ik een jaar of 15 was. Ik stond met een vriend en zijn ouders op een camping in Frankrijk en daar draaiden ze een liedje van de groep Kathmandu, op dat moment wist ik dat dat de hoofdstad van Nepal was en ik besloot om dat nooit meer te vergeten.
En inderdaad, ik ben dat nooit meer vergeten.
Vier jaar geleden ben ik er dus voor het eerst heen gegaan, het kwam op mijn pad omdat ik van vrienden gehoord had dat zij er met een echtpaar een hele mooie reis gemaakt hadden. Ik was erg onder de indruk van het land, echt een cultuurshock. Op iedere straathoek was wel iets moois te zien, de mensen zijn er aardig en ik voelde me er veilig, zelfs in het donker alleen in de stad.
Vorig jaar ben ik naar Myanmar geweest, een geweldig goed georganiseerde rondreis, alle belangrijke indrukwekkende bezienswaardigheden heb ik er gezien, maar na anderhalve week begon ik al redelijk verzadigd te worden door de vele indrukken, dit was dus niet de manier waarop ik(in Azië) wilde reizen, maar hoe dan.....
Afgelopen jaar besloot ik, omdat ik doordat ik veel vrijheid kreeg door dat mijn dochters zo goed als het huis uit waren en omdat ik niet helemaal goed wist wat ik verder wilde met mijn leven, naar een talentencoach te gaan. Met hem heb ik het talentenspel gespeeld, een intuïtief spel wat aan de hand van archetypen gespeeld wordt. De archetypen die mijn zielemissie kenmerkten zijn: de geliefde, de pelgrim en de gids. Ik was enigszins teleurgesteld nadat het spel afgelopen was, want wat moest ik hiermee? Hij zei, je gaat op reis....
Al mijn vrije dagen waren redelijk ingepland en dus zou het lange termijnwerk worden.
Ondertussen had ik op een avond in Djoj in Rotterdam kennisgemaakt met een vrouw die een stichting had opgericht die zich inzette voor het opvangen van pleegkinderen in een kinderboerderij zodat de kinderen een leuke dag hadden en de pleegouders hadden even tijd om andere dingen te doen. Pleegkinderen hebben meestal een pittige achtergrond.
Ik reageerde hier erg enthousiast op en ben voor die stichting vrijwilligerswerk gaan doen.
Op een avond lag ik lekker te relaxen en ineens begon er wat te borrelen. De bovengenoemde stukjes vielen op hun plaats. Omdat ik niet perse alles van een land hoed te zien, maar het meer wilde proeven zou ik er vrijwilligerswerk in een weeshuis gaan doen. Waarom in een weeshuis, zelf ben ik vroeger eigenlijk ook wees geweest, ik ben de eerste 11 maanden van mijn leven in een tehuis of klooster opgevangen door nonnen, omdat mijn biologische moeder mij afgestaan had. Na elf maanden ben ik geadopteerd door de ouders waarbij ik ben opgegroeid.
Tja, hoe voel je dan dat die stukjes op hun plaats vallen, ik werd bevangen door een gevoel van enthousiasme dat me enorm emotioneerde, het resoneerde dus, eindelijk wist ik wat ik wilde gaan doen!
Compleet onbekend en dus erg spannend, hoe ging ik dat dan doen?
Op internet ben ik gaan googelen in ik kwam na het lezen van een aantal websites die ik erg commercieel vond, Volunteer Society Nepal tegen.
Na een klein voorzichtig berichtje naar een Nederlandse vertegenwoordiger gestuurd te hebben kreeg ik een hele enthousiaste reactie terug, het voelde meteen goed.
Redelijk snel, in April al geloof ik, heb ik mijn ticket naar Nepal geboekt, je kunt er individueel heen gaan en ik word daar op het vliegveld opgewacht. Ik heb inmiddels ook al contact gehad met een Nederlandse vrouw die in Kathmandu werkt voor VSN
Hoe kom ik er eigenlijk bij om dit te gaan doen. Eigenlijk is het een combinatie van heel veel puzzelstukjes die ik in de loop der jaren verzameld heb en die dan toch op hun plaats gevallen zijn.
Het eerste stukje ontstond toen ik een jaar of 15 was. Ik stond met een vriend en zijn ouders op een camping in Frankrijk en daar draaiden ze een liedje van de groep Kathmandu, op dat moment wist ik dat dat de hoofdstad van Nepal was en ik besloot om dat nooit meer te vergeten.
En inderdaad, ik ben dat nooit meer vergeten.
Vier jaar geleden ben ik er dus voor het eerst heen gegaan, het kwam op mijn pad omdat ik van vrienden gehoord had dat zij er met een echtpaar een hele mooie reis gemaakt hadden. Ik was erg onder de indruk van het land, echt een cultuurshock. Op iedere straathoek was wel iets moois te zien, de mensen zijn er aardig en ik voelde me er veilig, zelfs in het donker alleen in de stad.
Vorig jaar ben ik naar Myanmar geweest, een geweldig goed georganiseerde rondreis, alle belangrijke indrukwekkende bezienswaardigheden heb ik er gezien, maar na anderhalve week begon ik al redelijk verzadigd te worden door de vele indrukken, dit was dus niet de manier waarop ik(in Azië) wilde reizen, maar hoe dan.....
Afgelopen jaar besloot ik, omdat ik doordat ik veel vrijheid kreeg door dat mijn dochters zo goed als het huis uit waren en omdat ik niet helemaal goed wist wat ik verder wilde met mijn leven, naar een talentencoach te gaan. Met hem heb ik het talentenspel gespeeld, een intuïtief spel wat aan de hand van archetypen gespeeld wordt. De archetypen die mijn zielemissie kenmerkten zijn: de geliefde, de pelgrim en de gids. Ik was enigszins teleurgesteld nadat het spel afgelopen was, want wat moest ik hiermee? Hij zei, je gaat op reis....
Al mijn vrije dagen waren redelijk ingepland en dus zou het lange termijnwerk worden.
Ondertussen had ik op een avond in Djoj in Rotterdam kennisgemaakt met een vrouw die een stichting had opgericht die zich inzette voor het opvangen van pleegkinderen in een kinderboerderij zodat de kinderen een leuke dag hadden en de pleegouders hadden even tijd om andere dingen te doen. Pleegkinderen hebben meestal een pittige achtergrond.
Ik reageerde hier erg enthousiast op en ben voor die stichting vrijwilligerswerk gaan doen.
Op een avond lag ik lekker te relaxen en ineens begon er wat te borrelen. De bovengenoemde stukjes vielen op hun plaats. Omdat ik niet perse alles van een land hoed te zien, maar het meer wilde proeven zou ik er vrijwilligerswerk in een weeshuis gaan doen. Waarom in een weeshuis, zelf ben ik vroeger eigenlijk ook wees geweest, ik ben de eerste 11 maanden van mijn leven in een tehuis of klooster opgevangen door nonnen, omdat mijn biologische moeder mij afgestaan had. Na elf maanden ben ik geadopteerd door de ouders waarbij ik ben opgegroeid.
Tja, hoe voel je dan dat die stukjes op hun plaats vallen, ik werd bevangen door een gevoel van enthousiasme dat me enorm emotioneerde, het resoneerde dus, eindelijk wist ik wat ik wilde gaan doen!
Compleet onbekend en dus erg spannend, hoe ging ik dat dan doen?
Op internet ben ik gaan googelen in ik kwam na het lezen van een aantal websites die ik erg commercieel vond, Volunteer Society Nepal tegen.
Na een klein voorzichtig berichtje naar een Nederlandse vertegenwoordiger gestuurd te hebben kreeg ik een hele enthousiaste reactie terug, het voelde meteen goed.
Redelijk snel, in April al geloof ik, heb ik mijn ticket naar Nepal geboekt, je kunt er individueel heen gaan en ik word daar op het vliegveld opgewacht. Ik heb inmiddels ook al contact gehad met een Nederlandse vrouw die in Kathmandu werkt voor VSN
-
25 Oktober 2017 - 12:08
Nicky:
lieverd!! ik volg je! -
25 Oktober 2017 - 15:27
Bert :
Geweldig broertje... ga je ding doen en ik lees graag je avonturen! Ik wens je een geweldige reis en zie je snel weer... -
26 Oktober 2017 - 08:38
Karin Van Iersel:
Indrukwekkend verhaal Marc! Ik wens je veel mooie ervaringen...en je hart volgen is altijd de goeie weg! groetjes van je oude buurmeisje
-
26 Oktober 2017 - 22:23
Belinda:
Marc, super dat je dit gaat doen.
Ik reis graag met jou mee op afstand -
27 Oktober 2017 - 21:36
Sonja:
Lieve Marc, wat prachtig hoe puzzelstukjes op zijn plaats vallen en dat je deze reis gaat maken, jou hart volgt. Diep respect voor je dat je je zo openstelt en verteld, je kracht van kwetsbaarheid, chapeau! Ik volg graag je ervaringen in Nepal verder mee via jou, deze site. Geniet, dans, lach, compassie, stromen, geven en ontvangen. Warme knuffel van mij, Sonja
-
07 November 2017 - 13:33
Bas:
Ha die Marc,
Je bent een topper! Diep respect een een welgemeende buiging voor je.
#trotsopMarc!
Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
