dag 2 en dag 3

Gisteren na lekker uitgerust te hebben begonnen met mijn eerste Nepalese les, nou dat viel niet mee, zeker niet als je als oude man een heleboel zinnen en woorden in je hoofd moet stampen.....mijn geheugen is echt een zeef.
Gistermiddag 4 projecten van VSN bezocht, een weeshuis, een schooltje, het vrouwenopleidingscentrum en een dagveblijf voor gehandicapte kinderen.
Het waren geen grote gebouwen zoals wij die hier kennen, de leslokaaltjes waren erg klein en er waren 20 tot 25 kinderen per klas in een ruimte van 4x4 schat ik, wel knus en gezellig hoor. Het vrouwencentrum bestond uit 2 lokalen en er werd enthousiast les gegeven en gevolgd, iedereen gaat er natuurlijk uit eigen vrije wil heen.
´S avonds nog een flinke wandeling gemaakt en daarna nog een heleboel Nepalese woorden in mijn hoofd proberen te stampen.

Vanmorgen mijn tweede Nepalese les, enthousiast begon ik te vertellen wat ik allemaal nog onthouden had, maar toen Sakti me wat andere dingen in het Nepalees vroeg werd het ineens een stuk moeilijker.
Straks dus maar weer flink aan de gang gaan.
Vanmiddag zijn we naar Boudanath gegaan, de grootste Nepalese Stupa. We zijn er tevoet heen gegaan nadat ik aangegeven had dat ik wel van een flinke wandeling hield. Sakti wist(na de lunch) een manier om via een winkelcentrumpje zonder ticket binnen te komen, handige jongen. Na de grote witte stupa bekeken te hebben en nog een gompa bezocht te hebben zijn we met de openbare bus terug gegaan, dan pas proef je het echte Nepalese leven. Wat een chaos, zigzaggen om kuilen heen, vechten om een plaatsje en flink toeteren en veel stof happen, echt een belevenis.
Nu weer terug op mijn kamer nadat ik eerst nog wat appels gekocht heb. Gisteren dacht ik dat de prijs die ze noemden voor 1 appel was, maar het bleek voor een kilo! Weer wat bijgeleerd.... Nu maar weer snel woordjes gaan leren, misschien wordt het nog wel eens wat. Morgen de laatste dag in Kathmandu, vrijdag naar Banepa,waar mijn uiteindelijke adres is, werken in het weeshuis daar.