Biar

Verslag van een week geleden.
OMG over avontuur gesproken!
Gisteren ben ik vertrokken uit de commune na vijf hele leuke dagen.
Via de app Park4night ben ik terecht gekomen in een lief klein stadje, Biar. Ik heb het stadje verkend, echt hele mooie plekjes waren er, en afgelopen nacht heb ik weer eens in de auto geslapen.
Ik stond op de rand van het stadje, aan de ene kant natuur en aan de andere kant gelijk in het stadje. Er liepen geregeld wat mensen over het terrein en ook parkeerden er mensen en vanmorgen gingen er natuurlijk mensen weg. Ik voelde me daar toch wel een beetje een vreemde, zo in mijn eentje en dan eten bij de auto en slapen in de auto.
Na mijn ontbijtje vanmorgen ben ik gaan wandelen naar de Cava Negro een mooi tochtje uitgezet met geocaches. Ik kwam op mijn tocht bij een geweldig mooie kerk aan en daar ben ik ook binnen geweest. Ik houd van de mooie aankleding van de Spaanse kerken en vanmorgen heb ik ook heerlijk genoten van de intense stilte.
Ik voelde dat ik zelf nog niet helemaal stil van binnen was, het avontuur vind ik ook nog wel spannend.....
Ook mijn databundel gaat net wat te snel op, ik had er wat stress van.
Toen ik weer terug was bij de auto rustte ik even uit en wist niet goeg of ik nou zou blijven of dat ik zou vertrekken, ik had het er wel gezien en het was wat koud, maar het was ook al vrij laat.
Na een mijmerrondje door het stadje besloot ik nog naar de hoogste plaats van de omgeving te gaan, 1202 meter, en toen ik daar stond besloot ik naar de kust te rijden, het was daarboven maar 10 graden en in het stadje 13 graden.
Ik schreef een eigenaar van een privé camper parkeerplek een berichtje en hij schreef me terug dat ik welkom was. Het was gratis stond er en er waren 4 plaatsen.
Toen ik er na 1 1/2 uur rijden aan kwam, in het donker(de temperatuur was inmiddels 17graden) en ik een plekje uitgezocht had en mijn boodschappen gedaan kwam de buurman waarmee de eigenaar samenwerkte langs. Ik kon wel bij hem slapen, hij had nog een kamer vrij. Ik moest even schakelen, omdat ik wat met mijn spullen in de knoop zat en ik overdonderd was door zijn gastvrije aanbod, maar ben dus toch mee gegaan, het voelde goed. De man, hij is 37 kwam wel gehaast over, hij bleek naar de bios te willen maar nog te moeten douchen, boodschappen doen en eten maken voor drie daklozen....o, hij had ook nog in Belgi gewoond en spreekt dus ook Nederlands
Terwijl hij douchte heb ik het eten klaar gemaakt en na nog een kort gesprekje vertrok hij.
En daar zit ik nu dus, alleen in een Spaans huis, twee honden buiten die al niet meer blaffen als ik de poort door kom, alles tot mijn beschikking.....heel benieuwd hoe het gaat lopen.
O, het camperterrein is inmiddels uitgebreid, volgens mij staan er 8 campers, in vier ervan zitten Nederlanders....